Małgorzata Jańczak, Lidia Konieczna-Mazur: Toasty polskie

Wydawnictwo MG, Warszawa, 2009

 Alkohol jest stary jak cywilizacja i towarzyszy człowiekowi od tysiącleci. Sposób picia i rodzaj trunku bywają podstawą charakterystyki różnych narodowości, gdyż styl biesiadowania to element każdej narodowej kultury. Jej częścią są również toasty.

 Toasty znajdujemy w wierszach podpisanych wielkimi nazwiskami i w anonimowych zbiorkach wydawanych licznie w pierwszych latach ubiegłego wieku. Wiele ich brzmi w refrenach piosenek biesiadnych oraz w utworach rozbrzmiewających z estrady i wielkiej sceny. Toasty to przecież nie tylko życzenia biesiadników dotyczące osób. Często wyrażają radość życia w różnych jego przejawach nie związanych bezpośrednio z okolicznościami biesiady. Warto się w nie wsłuchać, a przy okazji powtórzyć.

Kiedy byłam w Gruzji wysłuchałam dziesiątki toastów towarzyszących spożywaniu zacnych trunków. Można o nich (toastach) rozprawiać długo. Mnie było jednakże żal, że u nas ta sztuka zanikła... Korzystając z tej pięknie wydanej książki-albumu zachęcam do skorzystania z okazji i przyswojenia sobie niektórych tekstów a będziemy zadziwiać biesiadników przy stole. Codziennie będę wpisywała nowe wierszyki na ten temat.   /J.H./

Przy piciu piwa

Gdzie się piwo warzy

Tam się dobrze darzy.

Gdzie się piwo pije

Tam się dobrze żyje

            /z piosenki czeskiej/

***

Piwo jest dobre, piwo nie szkodzi

To napój znany tysiące lat

Więc pijmy piwo – starzy i młodzi

I bądźmy z piwem za pan brat.

Romantycznie

Hej,dalej w pląs,

Podkręcaj wąs

- Tak mawiali przodkowie –

            Poczciwie bij

            A tęgo pij

Hej, pijmy za ich zdrowie

Tyś szlachetny syn

Nie dbaj o czyn

- Tak nasi mówili przodkowie –

Jeśliś gracz

Choć bieda skacz

Hej, pijmy za ich zdrowie

            /Adam Mickiewicz/

Współczesne

Chodź muśniemy sobie usta

Jak rozpusta to rozpusta

Używajmy póki czas

Bo za 100 lat nie będzie nas.

Przez pół dnia patrzymy w lustra

Jak rozpusta to rozpusta

Używajmy póki czas

Bo za 100 lat nie będzie nas.

Jako rzecze Zaratustra

Jak rozpusta to rozpusta

            /Edward Stachura/

Każdy z nas rzepkę skrobie

książę sobie, sobie żebrak

Trudna rada w tym sposobie

póki jeszcze rzepki nie brak

Pijmy wino w ręce obie

żur z talerza, wódkę z cebra!

               / Andrzej Jarecki/

To jest toast za nasze zdrowie

za ajenta sklepu za rogiem

za spokój zmęczonych powiek

którego nam dzisiaj brak

            To jest toast za wielką rzekę

             W którą wchodzisz by być człowiekiem

            za kraje nasze dalekie

           których nam dzisiaj brak.

To jest toast za nasze żony

za poetów i za uczonych

za raj dawno utracony

którego nam dzisiaj brak

            To jest toast za nasze dzieci

             i za księżyc, który im świeci

             kiedy w wiecznej zamieci

             idą z nami pod wiatr.

                               /Andrzej Sikorowski: Toast nasz współczesny/

Używaj pókiś młody, używaj póki czas

Nie pijaj zimnej wody, a będziesz żył sto lat.

Pij tylko stare wino

Co liczy trzysta lat

I kochaj się z dziewczyną

Co ma szesnaście lat

c.d.n.