Zuletzt bearbeitet 31.03.2015 11.00


Zuletzt bearbeitet 25.11.2012 00.17
Antonio Zapata "Oro y Sangre"

 

 

 

Human Ressources oder Human Rights?

Zasoby ludzkie albo prawa człowieka

LAI-Europasaal

Freitag, 23.11.2012

Ausstellung

 

Antonio Zapata wurde in Medellín (Kolumbien) geboren. Er studierte Architektur an der Universidad Nacional de Colombia. Seit 1981 lebt er in Wien. Zapatas Schwerpunkt ist die Malerei, aber seit einigen Jahren nimmt das Gestalten von Möbeln und das Entwerfen und Anfertigen von Schmuck einen fast ebenso hohen Stellenwert innerhalb seines Schaffens ein. Seine künstlerische Laufbahn wird von Ausstellungen in Wien, Warschau, Medellín und Kolkata begleitet.

Abbildungen seiner Werke sind auch unter www.zapata.co.at zu finden.

1957- Born in Medellin, Colombia

1975-1981 Architecture, National University, Medellin

1981-1982 Architecture, Technical University, Vienna, Austria

Antonio Zapata, a Colombian artist who lives in Vienna, Austria is an architect by training. Antonio spends 8 months of the year in Europe and 4 months in Colombia, and is married for 28 years to Alicja Wojciechowska (a Polish harpist), and has two children, Laura and Lucas (23 and 14 years old).

Individual Exhibitions:

 Austrian Latin America Institute, Vienna-Austria

 Thomson Netg, Vienna-Austria

 Business School Vienna, Klosterneuburg-Austria

 Sound Gallery, Vienna-Austria

"Kolor czerwony jest najlepszym artystycznym wyrazem przekazu pomiędzy dwoma skrajnościami, które dominują w moim życiu; moja rodzina i mój kraj: czerwona jest krew i czerwony symbol miłości (serce), także czerwony jest symbol przemocy i erotyki, zniszczenia na minusie, a czerwony na płodność, czerwona śmierć i czerwień życia. "(A. Zapata)

Rzeczywiście, czerwień dominuje we wszystkich obrazach Antonia Zapaty. Czerwień południa, temperamentu tancerek, pulsująca jak argentyńskie tango rytmem, emocjami. Ale Zapata to także, a może przede wszystkim artysta wrażliwy na ból egzystencji, na bezradne, głodne masy ludzkie. W jego obrazach pełno ludzi. Masy głów, bezimiennych mieszkańców naszej planety. Autor nazywa ich „zasobami ludzkimi”. Jednocześnie odwołując się do praw człowieka widzi jak te prawa są nieprzestrzegane przez możnych tego świata. W ostrych barwach słychać krzyk rozpaczy milionów głodujących ludzi.

Przy tych obrazach stali przybyli goście, poruszeni przekazem, dyskutujący...

A w kuluarach znakomite przystawki, pasty, chleby i znakomite wino, przy którym nawet trudne tematy jakoś łatwiej się przyswaja.

Jadwiga M. Hafner

Kontakt



Zuletzt bearbeitet 10.10.2013 13.50
Linki