Zuletzt bearbeitet 31.03.2015 11.00


Zuletzt bearbeitet 23.04.2014 01.02
Sympozjum: Polscy Sportowcy w świecie

 

 

 

 

 8.04. 2014, Warszawa

Muzeum Niepodległości

 

 

Prezentacja oraz promocja książki - leksykonu autorstwa prof. Zbigniewa Judyckiego była pretekstem do zorganizowania sympozjum poświęconemu polskim sportowcom w świecie. Organizatorem była Fundacja Semper Fidelis oraz Muzeum Niepodległości w Warszawie. Wygłoszone referaty dotyczyły przedstawieniu sylwetek szczególnych postaci tego środowiska oraz ogólnie problemom sportu polonijnego. Ten ostatni aspekt w skrócie omówiła niżej podpisana, oraz przedstawiła sylwetkę Andrzeja Bartniaka - przedstwiciela sportowej polonii z Austrii. 

W ramach sympozjum odznaczono zasłużonych dla Fundacji przybyłych działaczy sportowych.

 

Andrzej Bartniak – zapaśnik na Wiener Oldtimer Rally

Zanim opowiem Państwu o bohaterze mojego referatu, parę uwag ogólnych, dotyczących tematu wiodącego na tym sympozjum.

Pokusiłabym się na rozpatrywanie kwestii  sportowców pochodzenia polskiego poza krajem ojczystym, na kilku płaszczyznach: Sportowcy tzw. kontraktowi (jak wielu piłkarzy grających w obcych ligach, np. w Austrii: Krzysztof Ratajczyk w Rapidzie, potem w Wien Austria, Tomasz Iwan w Admira Wacker Mödling, Maciej Śliwowski grający w FC Tirol Innsbruck, Admira Wacker, SV Ried, FCN St. Pölten, Adam Ryszard Ledwoń grający w Austrii Wiedeń, Admiry Wacker Mödling, Sturmie Graz i Austrią Kärnten - 11 czerwca 2008 roku we własnym domu w Klagenfurcie popełnił samobójstwo przez powieszenie i inni). Konrad Wilczyński - Ambasador piłki ręcznej w Austrii. W 2014 zakończył karierę w Danii. Radosław Gilewicz - 2000/2001 - Król Strzelców w Austrii (FC Tirol Innsbruck) 2000/2001 - Mistrzostwo Austrii (FC Tirol Innsbruck), 2001/2002 - Mistrzostwo Austrii (FC Tirol Innsbruck), 2002/2003 - Puchar Austrii (Austria Wiedeń), 2002/2003 - Mistrzostwo Austrii (Austria Wiedeń), 2004/2005 - Mistrzostwo Austrii (Austria Wiedeń). Bramkarz Kazimierz Sidorczuk, który dziś jest trenerem bramkarzy Sturmu Graz.

W drugiej grupie można wymieniać zawodników-sportowców tzw. polonijnych, z austriackimi paszportami i polskim pochodzeniem, mieszkających na stałe w Austrii, np. 18- letnia Wiedenka, wiodąca zawodniczka w kickboxingu Paulina Jarzmik, która tylko w jednym roku zdobyła ponad 30 złotych medali. Paweł Kozłowski - jeden z młodych zawodników BJJ, specjalizujący się w brazylijskim jiu jitsu. Jego osiągnięcia tozłote medale na mistrzostwach Chorwacji w 2011 i 2012 r., na turnieju 4 Rivers BJJ 2011, mistrzostwach Austrii 2011 i mistrzostwach Wiednia 2012 oraz na Grappling Games GI 2012.

Zaś sam uważa za najcenniejsze osiągnięcia wicemistrzostwo Europy i zwycięstwo w kwalifikacjach do mistrzostw świata w Abu Dhabi, gdzie pokonałem dwukrotnie mistrza Europy 2012. Marcin Klonowski - mieszane sztuki walki, także startuje w rajdach samochodowych.

Zawodnicy różnych dziedzin sportu którzy po przejściu na emeryturę zajęli się trenowaniem młodych pokoleń, jak austriacki mistrz z Polski - Stanisław Frączyk – należy do grona najlepszych tenisistów stołowych. Wielokrotny mistrz świata i Europy. Uczestnik paraolimpiad w latach 1996, 2004 i 2012. To on niósł austriacką flagę na otwarciu paraolimpoady w Londynie. Po sukcesach w Polsce kontynuował swoją karierę w Austrii, gdzie mieszka i zajmuje się tenisem stołowym do dziś. Od paru lat Michał Peciakowski gra na austriackich boiskach: najpierw w Wasser Graz, a obecnie w Union Raiffeisen Arbesbach. Marek Świerczewski - Sturm Graz, Austrii Wiedeń, Hutnika Kraków, VfB Admiry Wacker Mödling i 1.Simmeringer SC. FC Polska – trenuje juniorów.

Jacek Niedźwiedzki - Trenował austriacką drużynę do rozgrywek Pucharu Federacji.

I w końcu byli sportowcy, którzy po przejściu na emeryturę zajęli się  polonijną rzeczywistością jako działacze nie tylko sportowi, ale i mający własne firmy i różnorodne biznesy np. wieloletni prezes Forum Polonii w Austrii i prezes Stowarzyszenia Sportowców, Andrzej Lech. Niestety z różnymi wynikami. Po bodaj 15-tu latach prezesowania Polskiemu Stowarzyszeniu Sportowemu, doprowadził do katastrofalnego obniżenia liczby członków. Zajmuje się przede wszystkim piłką nożną, ręczną ewentualnie koszykówką ale tylko dlatego, że to jego i paru kolegów interesuje. Brak jakiejkolwiek informacji podawanej do mediów, stron internetowych o aktualnie rozgrywających się turniejach, zawodach. Nie ma rozwiniętej grupy kibiców, z których mogliby się wyłonić aktywnie działający sportowcy. Polonia w Austrii nie ma pojęcia, informacji o występach np. polskich bokserów, pływaków, lekkoatletów na przeróżnych zawodach odbywających się na terenie Wiednia i Austrii. Po co więc całe to Stowarzyszenie? Dodatkowo – jak mi opowiedział twórca, zespołu FC Polska Tomek Matuszewski, który stworzył składającą się tylko z chłopaków polskiego pochodzenia drużynę piłkarską, dotarł do 4-ej ligi austriackiej, przez brak dofinansowania, środków na dresy, boiska do treningów zmuszony był zawiesić udział w rozgrywkach. Ich trenerem był sam Marek Świerczewski.

Andrzej Bartniak w zasadzie należy do tej drugiej grupy. Były zapaśnik stylu wolnego, urodzony w Zgierzu trenował w barwach „Boruty Zgierz” razem z takimi zawodnikami jak: Lesław Kropp, Włodzimierz Cieślak, Władysław Kozłowski i wielu innych.

Pierwszym jego trenerem był Edmund Kwiatkowski (ojciec obecnego ministra sprawiedliwości, byłego wieceprezydenta miasta Zgierz - Krzysztofa Kwiatkowskiego).

Następnie trenował pod okiem Jana Frankiewicza w poznańskim klubie „Grunwald”, z którym zdobył w 1973 roku tytuł drużynowego Mistrza Polski. W 1981 roku wyjechał do Austrii, gdzie startował przez pięć lat w austriackiej Bundeslidze w barwach wiedeńskiego klubu RCF - Wiedeń. Od 1985 roku do 2008 roku czyli przez prawie 30 lat ściśle współpracował z polskimi klubami zapaśniczymi. Swoją współpracę rozpoczął od macierzystego klubu „Boruty”, zapraszając młodych zawodników na organizowane co roku międzynarodowe turnieje do Austrii.

Kilkakrotnie brałam udział w tych turniejach jako dziennikarz polonijnej prasy. Widziałam zaangażowanie Bartniaka w organizację turnieju. Także w zapewnienie tym młodym chłopcom przybyłym z Polski programu, zwiedzanie miasta, napoje, posiłki. Często sam je finansował. 

Gościł w Wiedniu wielu zapaśników z takich klubów jak: Gwardia Warszawa, Tęcza Środa Wielkopolska, PTC Pabianice, AKS Piotrków Trybunalski, Orlik Wierzbica, Wisłoka Dębica. Organizował dla nich spotkania w konsulacie i ambasadzie z przedstawicielami władz polskich w Austrii, gościł prywatnie w swoim domu. Oprócz początkujących zapaśników, Bartniaka odwiedzali znani w środowisku zapaśniczym trenerzy Ryszard Konieczny, Karol Sala, Zdzisław Kolanek, Grzegorz Szyszka, Waldemar Sawosz. Jako członek Zarządu „Polskiego Towarzystwa Sportowego w Austrii” przy polskiej ambasadzie współorganizował dla miejscowej Polonii wiele imprez, na których gościły takie sławy sportowe jak bracia Kazimierz i Józef Lipieniowie, Andrzej Wroński czy brązowa medalistka olimpijska z Pekinu (walcząca wówczas w barwach zgierskiego ZTA, trenowana przez Mariana Filipowicza) Agnieszka Wieszczek.

Bierze czynny udział w życiu Polonii współorganizując wycieczki po Wiedniu, jako kierowca, przewodnik i wodzirej - akordeonista w jednej osobie. Kiedy organizowałam w Wiedniu międzynarodowy Salon Książki polonijnej, załatwił autobus z firmy, w której pracował na cały dzień. Polonijnym pisarzom z Kanady, Węgier, Francji, Niemiec i innych krajów pokazał wszystko co warte w Wiedniu obejrzenia. O mieście potrafił też opowiadać ciekawe historie, anegdoty... uczestnicy byli zachwyceni. A przy lampce wina w kultowej dzielnicy Wiednia, na Grinzingu, kiedy wziął w ręce akordeon i zaczął grać, poważni literaci dali upust swoim uśpionym emocjom i tańczyli, tańczyli, tańczyli...

- Interesuję się nie tylko sportem - mówi A. Bartniak. - Moim największym hobby są stare motocykle. Na swoim BMW z 1933 co roku biorę udział w znanym w całej Europie rajdzie starych samochodów i motocykli - Wiener Oldtimer Rally – Agip. Także miałam okazję towarzyszyć Bartniakowi w tym rajdzie. Cudowne, stare maszyny, Rolls-Royce, Marcedesy, Cadillaki... wszystkie wymuskane z kierowcami i ich pasażerkami w stylowych ubiorach z różnych epok. Niezapomniane wrażenia. Bartniak z nieliczną grupą właścicieli starych motorów, występuje w uniformie z 1933 roku. Kask jak wojskowa panterka. Ubranie również w kolorach moro. Robi wrażenie.

Czy czuje się człowiekiem spełnionym? Tak. Praca z młodzieżą kiedy daje efekty – a spod jego trenerskiej ręki już paru zawodników osiąga międzynarodową klasę – satysfakcja jest ogramna. Udział w jakże prestiżowym rajdzie starych samochodów i motocyklów, możliwość realizacji marzeń wśród elity europejskich właścicieli Old Timerów to też powód do dumy i szczęścia. A kiedy siada w wygodnym fotelu, z dala od zgiełku, zawsze może zagrać bliskim swoje ulubione melodie i tanga na akordeonie.

Zanotowała, przejęta swoją rolą (jedyna referentka!)

Jadwiga Hafner

poniżej: z Grażyną Rabsztyn

 

Kontakt



Zuletzt bearbeitet 10.10.2013 13.50
Linki