– Warschauer Kammertheater (Polen) / im Rahmen des Armel Opera Festival 2017
Recenzje ze spektaklu:
Małgorzata Komorowska, „Gombrowicz operowy i upupiony”, Ruch Muzyczny #5 2015:
Michał Dobrzyński […]całą partyturę uczynił grą brzmień – prawdziwie oryginalnych […]
[Muzyka] intryguje, trzaska, chrzęści i szeleści, porywa energią i rytmem, nie razi dysonansem, a dźwięczy – choć to niebywałe w przypadku tak asemantycznej sztuki – ironią, w zgodzie z treścią słów. Rodzajem wokalistyki wyśmienicie charakteryzuje postaci.
(…)sukcesem jest stworzenie koherentnego spektaklu, który ma początek, koniec, sens i znaczenie. Spektaklu, w którym wszystkie elementy grają ze sobą i są sobie nawzajem potrzebne. Spektaklu, w którym scenografia i kostiumy nie są zbędnym dodatkiem, w którym cała obsada jest świetna, zarówno pod względem aktorskim, jak i technicznym… Spektaklu takiego, jak „Operetka”. (…)
Katarzyna Hanna-Binkiewicz, „Traktat o wolności – recenzja „Operetki” w reżyserii Jerzego Lacha w Warszawskiej Operze Kameralnej, krytykat.com:
„Operetka” w Warszawskiej Operze Kameralnej to szalenie współczesny i mocny w swojej metaforyczności obraz. (…) Muzyka Dobrzyńskiego pod kierownictwem muzycznym Przemysława Fiugajskiego jest ostra, nieoczywista, pełna rozdźwięków. Jakby utkana była z afektów i uczuć. Dokładnie tak samo jest z warstwą dramatyczną.
[…] „Operetka” pełna jest przepychu, dźwięków, kolorów. To twór totalny. (…)
Jacek Marczyński, „Czy nagość jest nadal atrakcyjna?”, Rzeczpospolita, www.rp.pl:
(…) 35-letni kompozytor Michał Dobrzyński na pewno zaskoczył. Gombrowicz napisał swą sztukę zafascynowany „boskim idiotyzmem operetki”, a rytmika jego tekstu aż prosi się o dopisanie jakiegoś walczyka czy kupletu. Dobrzyński tymczasem nie uległ tej pokusie. Muzyka Dobrzyńskiego wciąga, pełna jest dysonansów i ostrych rytmów, ale pomyślana została tak, by wydobywać sens tekstu Gombrowicza. (…)
Dorota Szwarcman, „Operetka dwudziestowieczna”, szwarcman.blog.polityka.pl:
(…) Nie jest to muzyka łatwa w żadnym momencie, ale wciąż wyczuwa się jej podtekst parodystyczny, nawet wtedy, gdy do śmiechu jest już daleko (…) – dawno chyba Gombrowiczowska Operetka nie brzmiała tak aktualnie (…)
Małgorzata Komorowska „Na fali Gombrowicza”, http://teatralny.pl/recenzje/na-fali-gombrowicza,1048.html:
(…)Jeśli muzyka w ogóle może być ironiczna, to tutaj taka właśnie jest. Sprawia wrażenie, słuchowe i obrazowe, rozbitego zwierciadła, w którym przegląda się świat w scenicznym kostiumie operetki, zanim runie. Dobiegają ucha rozmaite trzaski, rozpryski, szelesty, brzęki – owszem, słychać syrenę, gwizdki, uderzenia w kotły i wiatr (…), także przecież smyczki i instrumenty dęte, ale wszystko to razem nie dysonuje, tylko intryguje i pasuje jak ulał do Gombrowicza.
(…) Ta jakże inna, bo operowa Operetka jest jednocześnie znakomitym teatrem w duchu Gombrowicza i dużo daje do myślenia. (…)
Karten: 35/30/25 €
Info-tel. +43 1 347 80 80
Am Augartenspitz 1
1020 Wien
tickets@muth.at
