Joanna Opiat-Bojarska: Koneser

Wydawnictwo: Czarna Owca, Warszawa, 2015, str. 352

Seria: Czarna Seria

Seksbiznes, czerwony rynek i tajemnice z przeszłości w mistrzowsko skonstruowanym kryminale. Wniknij w świat, w którym ciało jest tylko towarem.

 Wakacyjny spokój mieszkańców Poznania burzą makabryczne odkrycia. W odstępie kilku dni w lesie zostają odnalezione szczątki kobiety, a na terenie starego pruskiego fortu wypatroszone ciało mężczyzny.

 Obie sprawy prowadzi zgrany policyjny duet: doświadczony Burzyński i niepokorny Majewski. Przy ciele mężczyzny odnajdują wiadomość od mordercy. W poszukiwaniu odpowiedzi na mnożące się pytania pomaga im chłodna i zdystansowana antropolog sądowa Anita Broll.

 Tropy wiodą w stronę bezlitosnych handlarzy żywym towarem...

 Tymczasem tajemniczy mężczyzna o osobliwych potrzebach chce, by oczy całej Polski zwróciły się na niego.

 Joanna Opiat-Bojarska - poznanianka, absolwentka tamtejszej Akademii Ekonomicznej. Prowadzi firmę działającą na rynku nieruchomości. Miała napisać tylko jedną książkę, niestety wpadła w uzależnienie. W kryminale czuje się jak ryba w wodzie. ,,Koneser" jest jej siódmą powieścią.

***

Przyznam, że początkowo książka jakoś mi się ciagnęła, ale jak już się wczytałam, to szkoda mi było ją odłożyć. Akcja powieści przebiega dość tajemniczo, wątek kryminalny przeplatany jest fragmentami wywiadu z tytułowym Koneserem. Autorka zwodzi nas i długo nie łączy obu wątków. W bardzo obrazowy sposób ukazuje światek prostytutek, ich priorytety i sposób życia oraz ich sutenerów. Przerażający jest fakt, jak wiele młodych dziewczyn wchodzi do branży, licząc na łatwy i szybki przypływ gotówki. Jak się później okazuje, można go przypłacić własnym życiem. Rodzice nie mają świadomości, co robią ich dzieci. Jak może nie zastanawiać nagły przypływ luksusowych kosmetykow, ubrań, itp? To dla mnie zastanawiajace - przecież to jasny sygnał, że coś się dzieje....Jednak prawda jest taka, że wielu rodziców, w swym zabieganiu, nie zwraca na to uwagi - póki nie robi się za późno. Trzeba przyznać, że książka skłania do refleksji.

Tomasz Jastrun, Kolonia karna

Wydawnictwo: Czarna Owca, Warszawa, 2015, str. 368

Wszelkie podobieństwo do waszego małżeństwa nie jest przypadkowe.

Boleśnie szczera i zwykła opowieść o miłości.

 Powieść Tomasza Jastruna to wnikliwa analiza związku, prawda o nas samych, o tym, jak zmieniamy się w relacji z drugim człowiekiem. Zaczyna się jak każda historia miłosna: od pasji, erotycznych uniesień, niewyobrażalnej tęsknoty za drugą osobą, obawy, czy partner tak samo kocha, czy  równie mu zależy. Po namiętności przychodzi pora na bliskość i intymność ciał i dusz. Potem ciepło ustępuje rutynie i przeradza się w niechęć. Wszystkie, kiedyś urocze przyzwyczajenia, śmiesznostki partnera stają się przykre i nieznośnie irytujące. Jak to możliwe, że on tak bardzo się zmienił? Jak to możliwe, że ona tak myśli, że mówi te wszystkie rzeczy? Jak to się stało, że to, co kiedyś tak kochaliśmy, stało się nienawistne?

Kolonia karna to świadectwo naszych czasów. Wielu czytelników odnajdzie tam siebie i własne małżeńskie przypadki. A też rzeczy, o których rzadko mówi się na głos.

Tomasz Jastrun - poeta, prozaik, eseista, reporter i krytyk literacki. Felietonista ,,Wprost" ,,Zwierciadła", ,,Twojego Stylu", ,,Newsweeka", współpracował z paryską ,,Kulturą", w 2008 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w wydawnictwie Czarna Owca ukazały się jego następujące książki: Rzeka podziemna, Gra wstępna, Gorący lód.

***

Ha, sam tytuł jest już bardzo wymowny, jeśli weźmie się pod uwagę fakt, że powieść opowiada o małżeństwie. To przykre, ale w wielu przypadkach wspólne życie zamienia się we wzajemne dręczenie się, dogryzanie sobie, sprawianie sobie piekła na ziemi. Bliscy sobie ludzie znają się bardzo dobrze i wiedzą dokładnie gdzie uderzyć, żeby zabolało jak najmocniej. Miłosna sztuka polega w pewnym sensie na tym, by powstrzymać się od korzystania z tej wiedzy w chwilach, gdy ma się na to szczególna ochotę.

*****

Vincent V. Severski:  Nielegalni

Wydawnictwo: Czarna Owca, Warszawa, 2011, str. 812

Sensacyjna powieść o tajnikach polskiego wywiadu.

 „Bycie podwójnym agentem to kontrolowana schizofrenia.”

 Klaus Fuchs

 Oficer polskiego wywiadu, pracujący przez wiele lat poza granicami kraju, pod przybraną tożsamością, pisząc pod pseudonimem Vincent V. Severski, odsłania warsztat pracy służb szpiegowskich w różnych krajach świata.

 „Nielegalni” to powieść szpiegowska, rozgrywająca się współcześnie w Polsce, Szwecji, Rosji na Białorusi i Ukrainie, z wplecionymi epizodami historycznymi z czasów II wojny światowej oraz wieloma współczesnymi wątkami politycznymi i osobami z życia publicznego. Autor odkrywa tajemnice stosunków polsko-rosyjskich, sięgając do lat 40. ubiegłego wieku i nieznanych dotąd wątków katyńskich oraz dokumentów IPN. Nawiązuje do współczesności, odsłaniając kulisy obejmowania władzy w Polsce przez prawicę. Tropi polskiego łącznika Al-Kaidy oraz pokazuje metody działania szwedzkich służb specjalnych.

 Bohaterami powieści są tzw. nielegałowie, supertajni szpiedzy posługujący się za granicą nową tożsamością i dorobioną „legendą”.

 Konrad powraca do Warszawy po zakończonej fiaskiem misji na Bliskim Wschodzie: znów nie udało mu się dopaść „Karola” vel Safira as-Salama, polskiego odszczepieńca, łącznika Al-Kaidy... Niejaki Hans Jorgensen szuka w szwedzkiej prasie niewinnych na pozór ogłoszeń, z których następnie odszyfrowuje zakodowane informacje... Pułkownik Stiepanowycz z mińskiego KGB krótko cieszy się z zarobionych na przemycie dolarów, gdyż pada ofiarą napadu... W październiku 1939 roku w Moskwie Beria, naczelnik NKWD, słucha referatu majora Zarubina na temat działań wywiadowczo-operacyjnych na terenie Polski. W gabinecie prezesa IPN zjawia się profesor Barda i twierdzi, że ma dokumenty, które rzucają całkiem nowe światło na zbrodnię katyńską... We współczesnej Polsce stanowisko prezydenta piastuje Stanisław Zieliński, lecz rzeczywista władza spoczywa w rękach szefa jego kancelarii, Marcina Kamińskiego – osobnika o niezbyt reprezentacyjnej aparycji, za to cieszącego się poparciem konserwatywnego elektoratu.

 Wszystkie te na pierwszy rzut oka odległe od siebie wątki, postacie, miejsca i wydarzenia łączą się w niezwykłą, precyzyjnie skonstruowaną fabułę, tworząc kilkuset stronicową wciągającą historię o wyjątkowej mocy.

źródło opisu: Wydawnictwo Czarna Owca, 2011

źródło okładki: http://www.czarnaowca.pl

*****

Piotr Szumlewicz: Wielkie pranie mózgów. Rzecz o polskich mediach

Wydawnictwo: Czarna Owca, Warszawa, 2015, str. 272

W swojej nowej książce Piotr Szumlewicz pokazuje mechanizmy rządzące polskimi mediami. Wielkie pranie mózgów to zbiór błyskotliwych, świetnie napisanych felietonów. Każdy dotyczy innego aspektu funkcjonowania mediów.

 Autor odsłania pustkę świata, który szczegółowo zbadał od wewnątrz. Piętnuje brak wiedzy znanych dziennikarzy i obnaża głupotę celebrytów namaszczonych przez zaprzyjaźnione media. Przedstawia świat dziennikarski jako autorytarną, bezrefleksyjną władzę, która tępi krytyczne myślenie, wypiera z debaty publicznej kluczowe tematy, reprodukuje i umacnia najbardziej szkodliwe stereotypy. Książka z jednej strony stanowi odważną krytykę polskiego dziennikarstwa, a z drugiej jest przenikliwą analizą wpływu mediów na świadomość społeczną.

źródło opisu: www.czarnaowca.pl

źródło okładki: www.czarnaowca.pl