Zuletzt bearbeitet 31.03.2015 11.00


Zuletzt bearbeitet 25.07.2011 10.21
Wernisaż w ramach międzynarodowego projektu "Vorstädte"

 

21.07.2011, godz. 19

15., Meiselstr. 20

 

 

Projekt artystyczny „przedmieścia” to wymiana międzynarodowa połączona z rezydencją.

Liderem projektu jest Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie, partnerami są:Stowarzyszenie Wiedeńsko – Krakowskie z siedzibą w Wiedniu, Uniwersytet w Ostrawie oraz Dom Kultury „Podgórze” i CSW Solvay.

 Zespół Zarządzający Projektem:

 Opiekun artystyczny: prof. Zbigniew Bajek

Koordynator organizacyjny: mgr Renata Szułczyńska

Koordynator administracyjny: dr Małgorzata Wielek-Mandrela

Artyści biorący udział w projekcie:

Prof. Ulrich Gansert, Prof. Zbigniew Bajek, Boguslaw Bachorczyk, Mariola Wawrzusiak, Iwona Demko, Witold Stelmachniewicz, Julita Malinowska, Renata Szulczynska, Magdalena Starska, Przemyslaw Pokrywka, Malgorzata Wielek-Mandrela, Ewa Zasada, Evelyn Doll, Stefanie Wuschitz, Claudia Eipeldauer

Zur Ausstellung und zum Projekt spricht – in Wien
Gemeinderat Ernst Woller
Vorsitzender des Gemeinderatsausschusses für Kultur und Wissenschaft, stellvertretender Vorsitzender des Gemeinderatsausschusses für europäische und internationale Angelegenheiten in Wien.

W ramach projektu zaproszeni artyści wykonają działania artystyczne (performance, obiekt, mural, projekcje video itp.), w przestrzeni miejskiej Ostrawy, Wiednia, Krakowa, przeprowadzą warsztaty dla dzieci.

W każdym z miast odbędzie się wystawa prezentujące prace artystów polskich, czeskich, austriackich. Przedmieścia miast to bardzo często rejony mniej zadbane, gdzie szerzy się przestępczość. Częstym zjawiskiem są dzieci pozostawione samym sobie, wychowujące się na ulicy w bezczynności i nudzie, sięgające po alkohol i narkotyki, blokowiska, gdzie szerzy się bezrobocie, osiedlają się imigranci tworząc niejednokrotnie rodzaj gett. Zaproszeni do udziału w projekcie artyści z Polski, Czech, Austrii wykonają prace artystyczne w przestrzeni miejskiej, na przedmieściach Krakowa, Ostrawy, Wiednia. Ich realizacje zaistnieją w przestrzeni, ingerując i wchodząc z nią w interakcję, niemal zaczepiając widzów, skłaniając ich do refleksji nad kondycją własną i ogólnoludzką. Sztuka uliczna pojawi się, jako pozytywna ingerencja, będąca przeciwko wandalizmowi, jako dowód na to, że sztukę można robić wszędzie i na wiele sposobów, a dzięki niej kształtować osobowość, zwłaszcza młodego pokolenia. Działania na przedmieściach umiejscowione wśród bloków, parkingów, sklepów nie pozostaną obojętne dla mieszkańców tych miejsc, być może skłonią do przemyśleń, że poza szarą rzeczywistością dnia istnieje coś jeszcze. Warsztaty uliczne dla dzieci z przedmieść to okazja, do pobudzenia artystycznej ekspresji. Młodzi ludzie dzięki takim spotkaniom zapoznają się i oswajają z istnieniem sztuki. Poprzez warsztatowe metody współdziałania można bezpośrednio wpływać na proces kształtowania osobowości młodych ludzi, ważnym aspektem takich działań jest poszukiwanie sposobów współdziałania w grupie - odmienność, jako inspirujący aspekt osobowości. Podczas takich warsztatów buduje się indywidualna więź między prowadzącym-artystą a uczestnikami warsztatów, co owocuje lepszym kontaktem ze społecznością przedmieść i jego aktywizacją.

Dlaczego akurat one? A dlaczego nie, można odpowiedzieć tyleż enigmatycznie co mętnie. Można jednak spróbować odnaleźć jakąś intuicję, pozwalającą doprecyzować powody eskapady artystycznej, akurat w taki rejon i ewidentny kontekst z nim związany. Termin „przedmieścia” dosyć jednoznacznie ewokuje pewne skojarzenia natury socjologicznej. Zatem, ukierunkowanie uwagi właśnie tam, to być może jeden ze sposobów „negocjowania” z problematyczną przypadłością każdego twórcy jaką jest autotematyczność i wynikająca stąd hermetyczność poczynań. Tak, krytyczny dystans jest nieodzowny, i nie sposób go nabrać tkwiąc we własnej pracowni w centrum małego czy dużego miasta lub kontemplując podczas spaceru egzotyczną plażą lub w lesie. Przedmieścia, to dla artysty autentyczna konfrontacja, permanentny demontaż wartości wyobrażonych z rzeczywistością. Tutaj, importować idee, zawłaszczać inne jest na swój sposób łatwo ale i niebezpiecznie zarazem. Wchodząc bowiem w relację z tożsamością konkretnie ulokowanej społeczności, twórca staje się poniekąd jej reprezentantem. Taka swoista antropologizacja, może być oczyszczająca (powstają dzieła, które nie podlegają natychmiastowej przemianie w produkt) i trywializująca jednocześnie (artefakty mogą i zapewne będą postrzegane jako „optyczne rebusy”). Ale w tym jest wyzwanie! Określić właściwy dla siebie balans, pozwalający z jednej strony na swobodne, odważne wejście w zastaną przestrzeń społeczną. Z drugiej zaś, nie dać się jej całkowicie pochłonąć, bowiem istotą przedsięwzięcia pozostaje jak już nadmieniłem konfrontacja, nie asymilacja. Ta z kolei będzie możliwa, a nawet pożądana pośród uczestników projektu, pochodzących z Czech, Austrii i Polski. Kolejnym, równie istotnym wyzwaniem w ramach tego przedsięwzięcia będą spotkania z dziećmi. Warsztaty z nimi, to szukanie sposobów na dotarcie najpierw do grupy, później być może do poszczególnych indywidualności. To umiejętność pokazania im, że poprzez najpewniej zapoznane dla nich dyscypliny sztuki, można się znakomicie bawić i uczyć. Możliwe, że suma wszystkich tych doświadczeń pozwoli nam zbliżyć się do tezy, którą przed przeszło półwieczem wyartykułował John Cage: Myślę, że potrzebujemy sztuki paradoksalnej, która odzwierciedla zarówno zbiorowe jak i indywidualne przekonania.

Witold Stelmachniewicz

Ostrawa 11.05. – 20.05.2011r.

Wiedeń 15.07 – 24.07.2011r.

Kraków 28.09 – 07.10.2011r.

więcej: www.wiener-krakauer.at 

Fotoreportaż: Jadwiga Hafner

 

Kontakt



Zuletzt bearbeitet 10.10.2013 13.50
Linki