Rok 2013 obchodzony był jako (między innymi) Rok Juliana Tuwima.

Nie było jednak zbyt wiele imprez poświęconych poecie, tym większe więc brawa dla Elżbiety Akwa-Asare za stworzenie spektaklu poświęconego twórczości tego, jednego z najbardziej znanych i lubianych twórców. A Tuwima zna chyba każdy Polak już od dzieciństwa. Wychowaliśmy się na jego Lokomotywie, Ptasim radiu, Słoniu Trombalskim i dziesiątków wierszy dla najmłodszych. Jego wiersze stanowią klasykę polskiej literatury dziecięcej.

Nazywano go księciem poetów, debiut porównywano do debiutu Adama Mickiewicza, a dzieło jego życia Kwiaty polskie zestawiano z Panem Tadeuszem. Napisał wiele wierszy i piosenek, które przeszły do legendy: "Miłość ci wszystko wybaczy" śpiewaną przez Hankę Ordonównę, "Grande Valse Brillante" w wykonaniu Ewy Demarczyk, "Wspomnienie" z muzyką Czesława Niemena. Jego "Ptasie radio" i "Lokomotywa" do dziś nie mają sobie równych w polskiej literaturze dziecięcej, "Bal w Operze" wciąż na nowo i z tą samą precyzją opisuje rzeczywistość Polski. A muzycy punkowi odkryli u Tuwima anarchistę i alterglobalistę.

Poezja- programowy wiersz zawierający definicję poezji: "Poezja jest to, proszę panów, skok,/ Skok barbarzyńcy, który poczuł Boga! Twórczość poetycka ma wymiar sakralny, niezależnie od tego, czy odwołuje się do jakiego. systemu religijnego.

Polski słownik pijacki(1935) - alkoholizm był jedną z dziedzin, którą Tuwim zbadał bardzo dokładnie. Swój wybór uzasadniał: "Sądzę (.), że naród posiadający, skromnie licząc, z pięć milionów zawołanych pijaków, powinien mieć jakiś leksykon, jakąś encyklopedię, w której zabłysłyby świetności mowy ojczystej, w kieliszku obite".

Bez poezji Juliana Tuwima dzisiejszy język polski wyglądałby inaczej. Jego aforyzmy weszły do wyborów aforyzmów wydawanych w Polsce i za granicą. Najpopularniejsze z nich to:

"Żyj tak, aby twoim znajomym zrobiło się nudno, gdy umrzesz";

"Mężczyzna pozostaje zazwyczaj bardzo długo pod wrażeniem, które zrobił na kobiecie";

"Symetria: estetyka idiotów"

Po powrocie z emigracji on i jego żona adoptowali Ewunię, dziewczynkę, która w czasie wojny straciła oboje rodziców. W tym czasie sporo tłumaczył, głównie z rosyjskiego, m.in. Eugeniusza Oniegina oraz Bajkę o popie i jego parobku Jołopie Aleksandra Puszkina, Ożenek Mikołaja Gogola.

Znakomicie też sprawdził się w tekstach kabaretowych. Korzystali z jego tekstów w kabaretach: "Pod Picadorem”, „Qui pro quo” - najsłynniejszym polskim teatrzyku literacko-rewiowym okresu dwudziestolecia międzywojennego. Ostatnio nawet Kabaret Moralnego Niepokoju oraz Kabaret Neo-Nówka wykorzystywali humoreski Tuwima.

Zmarł (27 grudnia 1953 r.) na wylew krwi do mózgu w pensjonacie w Zakopanem, gdzie spędzał urlop razem z rodziną. Ze śmiercią poety związana jest anegdota. Podobno w jego kieszeni znaleziono kawiarnianą serwetkę z zapisanym zdaniem "Dla oszczędności zgaście światło wiekuiste, gdyby miało mi kiedyś zaświecić. Pochowano go z wielką pompą. Pośmiertnie przyznano mu Order Polonia Restituta.

W przedstawieniu udział wzięło grono zaprzyjaźnionych a znanych wśród Polonii osób, w różny sposób związanych z kulturą: Krystyna Meduna (sama jest autorką wierszy), Urszula Siuda, śpiewająca z akompaniamentem gitary piosenki autorstwa Tuwima, Adam Turczyński, który jako jedyny wygłosił wiersz nie czytając z kartki, Marcin Marszałkowski – aktor z grupy teatralnej XYZ a nastrój dozował Marek Kudlicki siedzący jak zwykle przy fortepianie.

Podziękowania należą się Elżbiecie Akwa-Asare za realizację tego pomysłu, co – jak widać na zdjęciach – spotkało się z aplauzem przybyłych na imprezę gości.

Tekst i zdjęcia: Jadwiga Hafner

Tagi: Julian Tuwim, Elżbieta Akwa-Asare